Prawdziwa historia Polek, które ruszają na podbój Paryża. Druga połowa ponurych lat 70. Agnieszka, studentka ASP, dostaje upragniony paszport i wraz z koleżankami wyjeżdża do Paryża. Dziewczyny chcą zarobić dużo pieniędzy, jak najwięcej zobaczyć i dobrze się zabawić. Okazuje sie, że praca pokojówki w Sheratonie nie daje takich szans. Próbują więc porzucić nudne zajęcie i zostać ulicznymi malarkami. Nie jest jednak łatwo przestać być paryską pokojówką. Ich życie diametralnie się zmienia. Poznają ludzi, Paryż, jego ciemne i jasne strony. Niebawem okazuje się, że niektóre znajomości były zawierane zbyt pochopnie, a decyzje podejmowane zbyt szybko.

Dalsze losy bohaterek Paryskiej pokojówki.

Przełom lat 70. i 80. Cztery lata po powrocie do Polski z pamiętnych wakacji w mieście marzeń, Agnieszka i Ewa mają szansę powtórzyć swoje przygody. Dziewczęta dowiadują się o niespodziewanym spadku - maleńkiej mansardzie na ostatnim piętrze starej kamienicy, którą zapisał im kloszard zwany Napoleonem. Muszą załatwić masę formalności urzędowych związanych z tym darem. W Polsce nadal trwa komuna, a wyjazd za żelazną kurtynę z ogromną pieczęcią policji francuskiej w paszporcie jest wielce ryzykowny. Mimo to Agnieszka odważnie wyrusza na Zachód, licząc, że i tym razem szczęście jej nie opuści. Ewka od trzech lat przebywa w Stanach, ale zamierza do przyjaciółki dołączyć, by wesprzeć ją w walce z francuską niemocą urzędniczą. Dziewczyny jak zawsze mogą liczyć na niezawodną pomoc ich wypróbowanego na dobre i złe, przyjaciela Mariana, artysty z Montmartre`u. Jednak pozornie prosta do załatwienia sprawa przeradza się w wielką zagadkę, krok po kroku Agnieszka odkrywa całkiem nowe fakty związane z tym tajemniczym spadkiem...